دانش‌آموزان مهم‌ترین ركن نظام آموزش و پرورش هر كشوری محسوب می‌شوند.
عواملی كه می‌تواند این سرمایه ملی را برای رشد بهینه و كیفی آماده سازد، مهارت‌های رفتاری است كه در محیط آموخته می‌شود نه فقط محفوظات علمی.

مدارس تامین‌كننده نیروی كیفی جامعه‌اند و نه فقط تامین‌كننده كمیتی از خیل عظیم نیروی انسانی كه به‌عنوان تحصیل كرده روانه جامعه می‌شوند. پس شناسایی و ایجاد زمینه برای رشد خصایل ممتاز بشری، اولین دغدغه دست اندركاران تعلیم و تربیت در كلیه فعالیت‌های علمی یا فرهنگی است كه باید با تمام وجود خود را وقف ایفای این وظیفه سنگین كنند.

پیشنهاد به معلمان

1- استفاده از روش های فعّال تدریس

2- استفاده از روش های مناسب تشویق و تنبیه

3- استفاده از وسایل کمک آموزشی نوین

4- برقراری ارتباط حسنه با دانش آموزان

5- ترغیب دانش آموزان به فعّالیت های گروهی

6- استفاده از روش گردش علمی و نمایشنامه ای

7- جلوگیری از هر نوع برخورد لفظی و بی احترامی به دانش آموزان

8- برگزاری کلاس پویا جهت ایجاد انگیزی و نشاط یادگیری در فراگیران

9- استفاده از خلاقیت های نوین و بکر در امر تدریس 

10- استفاده از آهنگ های بی کلام در کلاس های ورزش ، ادبیات ، زبان های خارجه در مواقع وم

11- استفاده از داستان و مثل و حکایت در تفهیم مطالب درسی به ایجاد نشاط و علاقه در بین دانش

آموزان

12- همکاری در برگزاری جشن در مراسم مختلف نظیر جشن یلدا ، دهه فجر ، جشن نوروز ، روز معلم و .

13- کمک در جهت مشکلات اخلاقی ، درسی ، روحی و روانی دانش آموزان

14- ایجاد تفکّر مثبت نگری در دانش آموزان

15- ارائه ی مفاهیم و ظرایف دینی به شیوه های جذّاب

16- برگزاری نمایشگاه آثار دانش آموزان 

ریچارد کارسون معتقد است که شادمانی حالتی از ذهن است نه رشته ای از حوادث، احساس آرامش بخش که می توانید همیشه تجربه اش کنید و با آن زندگی کنید و نه چیزی که برای یافتنش نیاز به جستجو داشته باشید، شادمانی در خارج از وجود شما نیست شادمانی یک احساس است (کارسوس، 1379، ص 129).

مایکل ارگایل معتقد است که شادی عبارت است از بودن در حال خوش حالی و سرور یا دیگر هیجانات مثبت یا عبارت است از راضی بودن از زندگی خود (آرگایل، 1383، ص 14).

شادمانی عبارت است از قضاوت و داوری انسان درباره ی چگونگی گذراندن زندگی خویش، این نوع واحدی از بیرون به فرد تحمیل نمی شود بلکه حالتی است درونی که از هیجانات مثبت تأثیر می پذیرد (مایرزودیز، 1995).

بی تردید تربیت روحی و معنوی نوجوانان ، باید از آغاز حیات آنان در نظر گرفته شود .دین

سه جزء اصلی دارد :

1- مذهبی بودن سازمانی متضمن عضویت در موسسات دینی

2- مذهبی بودن فردی که تعهد فردی نسبت به دین دارد .

3- عقاید دینی ، عقاید اصلی افراد هیتند که به دینشان و روابطشان با خدا بوده است .

آشنا کردن دانش آموزان با لطافت طبیعت از طریق برگزاری اردوها می تواند نشاط و شادابی

را با ادراک طبیعت خداوندی به دست آورد ؛ به طوری که با دیدن هر یک از ابعاد طبیعت حتی

بوییدن یک گل احساس لذت و شادمانی کند . انجام مراسم مذهبی می تواند موجب

شاداب سازی درونی و معنوی در مدارس باشد.

برای افزایش شادابی و نشاط در بین دانش آموزان می توان هر چند وقت یک بار

(برای مثال هر یکی دوماه یک بار) محیط آموزش  را تغییر داد . 

برای مثال در درس علوم تجربی : می توان در مباحثی مانند هوا و فضا دانش آموزان را به رصد خانه

برد تا به صورت زنده این مباحث را آزمایش کنند و قدرت درکشان بیشتر شود . 

در درس علو اجتماعی : می توان هر چند وقت یک بار دانش آموزان را برای تقویت روحیه شان

به موزه های تاریخی برد .

در درس هنر : می توان هر چند وقت یک بار آنان را به محیط های باز و فضای سبز برد و در آنجا

به آنها آموزش کشیدن نقاشی طبیعت را آموخت . 

در ساعات ورزشی : می توان گاهی اوقات آنان را به پیاده روی برد تا روحیه شان عوض شود و 

خستگی درس های سنگین مثل ریاضی از تنشان خارج شود . 

و . . . . 

غم دنیا نخواهد یافت پایان

خوشا در بر رخ شادی‌گشایان

خوشا لبخند شادی‌آفـرینان

که شادی روید از لبخند اینان

که می‌گویی: به گیتی نیست شادی

نمی‌دانی- دریغا- چیست شادی

چه خوش فرمود آن پیر خردمند

وزین خوشتر نباشد در جهان پند

اگر خونیــن دلی از جـور ایام

لب خندان بیاور چون لب جام»

چو گل هرجا که لبخند آفرینـی

به هر سو رو کنی لبخند بینی

چه اشکت همنفس باشد، چه لبخند

ز عمرت لحظه لحظه می‌ربایند

گذشت لحظه را آسان نگیـری

چو پایان یافت پایان می‌پذیری

مشو در پیچ و تاب رنج و غم گُم

به هر حالت تبسم کن، تبسم

قرآن ، اسلام را دین شادی می شمارد و نیز با شادی های دنیا مخالف نیست ، بلکه آن شادی

هایی را  خوب می داند که موجب لطمه به دیگران و همچنین دارای قبح اخلاقی و مذهبی نباشد و

تضییع حقوق خداوند را در بر نداشته باشد . گشت و گذار در طبیعت و مشاهده ی نعمت های زیبای

خداوند موجب شادی و آرامش درونی می شود . پیامبر(ص) و ائمه معصومین (ع) همواره شادمان

بودند و بسیار بر این امر تأکید می ورزیدند و اجازه می دادند یاران با آن ها مزاح کنند و همیشه تبسم

داشتند و شادی یاران را بر هم نمی زدند مگر وقتیکه سخن یا عملی خارج از محدوده ی شرع از آنها

مشاهده می کردند . 

از نگاه دین مهمترین عوامل شادی زا در زندگی انسان ها محبوبیت ، مقبولیت ، موفقیت ، ایمان ،

هویت ملی و فرهنگی ، خلاقیت ، تجربه های عارفانه ، حل مسئله ، پرهیز از گناه ، رضایت و تحمل ،

تبسم و خنده ، تنوع ظاهری ، بوی خوش ، کار و تلاش ، تفریح ، سیر و سفر ،تفکر در آفرینش و

کشف حقیقت ،رسیدگی به دیگران ، با بچه بودن ، استفاده از روش های استعاره ای و شعری در

بیان نظرات ، داشتندوستان ساده ، تقویت عزت نفس ، هدیه دادن و مهربانی کردن و گره گشایی از

کار دیگران می باشد .